Η πίεση δεν χρειάζεται να μετατραπεί σε στρες.

Η διαδικασία κατανόησης της λειτουργίας του άγχους, ξεκινά με το να αντιληφθούμε ότι το άγχος δεν προκαλείται από άλλα άτομα ή από εξωτερικά γεγονότα, αλλά από τις αντιδράσεις μας σε αυτά. Στον εργασιακό χώρο, πολλοί άνθρωποι αποδίδουν τα υψηλά επίπεδα άγχους τους στο αφεντικό, τη δουλειά, τις προθεσμίες που πρέπει να προλάβουν ή τις υπερβολικές τους υποχρεώσεις σε σχέση με το χρόνο τους. Υπάρχουν όμως αντίστοιχα άτομα, που αντιμετωπίζουν τις ίδιες προκλήσεις και το κάνουν χωρίς άγχος.

Η πίεση δεν είναι άγχος. Μετατρέπεται όμως σε αυτό, όταν προσθέτετε ένα συστατικό: τον μηρυκασμό, ή αλλιώς την τάση να συνεχίζετε να ξανασκέφτεστε το παρελθόν ή πιθανά μελλοντικά γεγονότα, ενώ ταυτόχρονα προσδίδετε αρνητικά συναισθήματα σε αυτές τις σκέψεις. Φυσικά, όταν κάποιος είναι ηγέτης, είναι απαραίτητο να εξασκείται στον μελλοντικό σχεδιασμό, ακόμη και να μελετά προηγούμενα μαθήματα — αλλά αυτή είναι μια αναλυτική, βραχυπρόθεσμη διαδικασία, που έχει θετικό αντίκτυπο. Αντίθετα, ο μηρυκασμός είναι συνεχής και καταστροφικός και αποδυναμώνει την υγεία, την παραγωγικότητα και την ευημερία σας. Οι μόνιμα αγχώδεις άνθρωποι έχουν την τάση να παρουσιάζουν αυξημένη συχνότητα στεφανιαίων προβλημάτων αλλά και κατασταλμένη ανοσοποιητική λειτουργία. Η παραμονή στο παρελθόν ή το μέλλον, μας απομακρύνει επίσης από το παρόν, καθιστώντας μας ανίκανους να ολοκληρώσουμε το έργο που τώρα βρίσκεται στα χέρια μας. Αν ρωτήσετε αυτούς τους ανθρώπους πώς αισθάνονται, κανένας δεν θα πει ότι είναι «ευτυχισμένος».  Οι περισσότεροι νιώθουν δυστυχία.

 

Για να κόψετε αυτή τη συνήθεια που προκαλεί άγχος, σας προτείνουμε τέσσερα βήματα:

 

1.Ξυπνήστε: Οι άνθρωποι περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους σε μια κατάσταση που ονομάζεται «ξυπνητή κατάσταση ύπνου», η κατάσταση στην οποία η συνειδητή παρουσία μας είναι αποσυνδεδεμένη από το περιβάλλον και λειτουργούμε στον «αυτόματο πιλότο». Αυτό για παράδειγμα, αντιλαμβάνεστε ότι συμβαίνει όταν μπαίνετε στο πάρκινγκ του γραφείου αλλά δεν θυμάστε τη διαδρομή μέχρι εκεί, ή όταν κάποιος σε μια σύσκεψη ζητά τη γνώμη σας, αλλά έχετε χάσει τα τελευταία λεπτά της συνομιλίας. Δεδομένου ότι όλη η διαδικασία του μηρυκασμού συμβαίνει κατά τη διάρκεια αυτής της κατάστασης, το πρώτο βήμα είναι να κάνετε κάτι για να ξεφύγετε από αυτό. Μπορείτε να δοκιμάσετε το εξής: Σταθείτε όρθιοι, χτυπήστε τα χέρια σας και κινήστε το σώμα σας. Ή μπορείτε να το κάνετε νοητικά: Συνδεθείτε με τις αισθήσεις σας παρατηρώντας τι μπορείτε να ακούσετε, να δείτε, να μυρίσετε, να γευτείτε και να αισθανθείτε. Η ιδέα είναι να επανασυνδεθείτε με τον κόσμο.

 

2.Ελέγξτε την εστίαση σας. Όταν μηρυκάζετε, η εστίαση σας παγιδεύεται σε ένα μη παραγωγικό κύκλωμα, όπως ένα χάμστερ στον τροχό. Χρειάζεται να ανακατευθύνετε τον εαυτό σας σε τομείς στους οποίους μπορείτε να αναλάβετε ωφέλιμη δράση. Ακολουθεί μια άσκηση που σας ενθαρρύνουμε να χρησιμοποιήσετε: Σε μία σελίδα σχεδιάστε έναν κύκλο και γράψτε όλα τα πράγματα που μπορείτε να ελέγξετε ή να επηρεάσετε μέσα σε αυτόν και όλα τα πράγματα που δεν μπορείτε, έξω από αυτόν. Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι μπορείτε να νοιάζεστε για τα εξωτερικά στοιχεία – τη δουλειά, τους φίλους, την οικογένειά σας – χωρίς απαραίτητα να ανησυχείτε για αυτά.

 

3.Τοποθετήστε τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Οι άνθρωποι που μηρυκάζουν τείνουν να καταστροφολογούν, ενώ οι δυνατοί ηγέτες κρατούν τα πράγματα με προοπτική τόσο για τους ίδιους, όσο και για τις ομάδες τους. Για να το καταφέρετε αυτό, προτείνουμε να δοκιμάσετε τρεις τεχνικές: α) αντιπαραβολή (συγκρίνοντας μία αγχωτική κατάσταση του παρελθόντος με μία τρέχουσα, δηλ. μια σοβαρή ασθένεια έναντι μιας χαμένης πώλησης), β) ερώτηση (ρωτώντας τον εαυτό σας «Πόσο αυτό που συμβαίνει θα έχει σημασία σε τρία χρόνια από τώρα;» και «Ποιο είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να έχει συμβεί;» και «Πώς θα έβγαινα ζωντανός από αυτό;») και γ) νέα πλαισίωση της κατάστασης (κοιτάζοντας την πρόκλησή σας από μια νέα οπτική γωνία: «Ποια είναι η ευκαιρία σε αυτή την κατάσταση που δεν έχω δει ακόμα;»

 

4.Απελευθερώστε το. Το τελευταίο βήμα είναι συχνά το πιο δύσκολο. Αν ήταν εύκολο να το αφήσουμε, θα το είχαμε κάνει ήδη. Διαπιστώνουμε ότι τρεις τεχνικές βοηθούν. Το πρώτο είναι η αποδοχή: Αναγνωρίστε ότι είτε σας αρέσει, είτε όχι, η κατάσταση είναι έτσι όπως είναι. Το δεύτερο είναι η εκμάθηση του μαθήματος. Ο εγκέφαλός σας θα ελέγχει τα γεγονότα μέχρι να νιώσει ότι έχετε κερδίσει κάτι από αυτά, οπότε αναρωτηθείτε: «Τι έμαθα από αυτήν την εμπειρία;» Το τρίτο είναι η δράση. Μερικές φορές η πραγματική λύση δεν είναι να χαλαρώσεις, αλλά να κάνεις κάτι για την κατάστασή σου. Αναρωτηθείτε: «Τι ενέργεια απαιτείται εδώ;»

Πηγή:

https://hbr.org