Ο φόβος από μόνος του, δεν είναι ένα αρνητικό συναίσθημα. Αντίθετα, όταν συνδυάζεται με ευφυία μας προειδοποιεί για καταστάσεις που μπορεί να μας βλάψουν. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν βρισκόμαστε σε χρόνια κατάσταση φόβου και συνεχώς πιστεύουμε ότι κάτι κακό πρόκειται να συμβεί, ότι κάτι πάει λάθος και είναι μονίμως ενεργοποιημένη η αντίδραση της «μάχης ή φυγής» (fight or flight syndrome).
Όταν βρισκόμαστε λοιπόν στην ακραία αυτή φοβική κατάσταση, γινόμαστε ανασφαλείς. Πιστεύουμε ότι δεν θα τα καταφέρουμε, ότι θα αποτύχουμε, ότι δεν είμαστε αρκετοί, και ότι πάντα κάτι θα πάει στραβά.
Όταν δεν έχουμε επίγνωση του φόβου μας, πονάμε και υποφέρουμε γιατί ελέγχει τη συμπεριφορά, τις σκέψεις, και τη συνολική εμπειρία της ύπαρξής μας. Το να αποφεύγουμε να τον δούμε κατάματα, σημαίνει ότι θα εμφανιστεί με μια άλλη μορφή, είτε ως κατάθλιψη, θυμός, αρρώστια, ντροπή, επιθετικότητα, προσκόλληση, ή με τη μορφή εξαρτήσεων.
Το πλέον σημαντικό σε αυτή την κατάσταση, είναι να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει. Η πρακτική για να έχουμε επίγνωση του τι μας συμβαίνει και να διακόψουμε τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα που μας καθηλώνουν από το φόβο, είναι η παύση, η παρατήρηση των σωματικών μας αισθήσεων, των συναισθημάτων και πώς όλα αυτά εκδηλώνονται τελικά στη συμπεριφορά μας .
Πώς δουλεύουμε με τους φόβους που έρχονται στην επιφάνεια και εκδηλώνονται; Πώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους;
Το πρώτο πράγμα που κάνουμε όταν καλούμε τον φόβο να βγει στην επιφάνεια, είναι να σκανάρουμε και να αισθανθούμε σε φυσικό επίπεδο την αίσθηση που αφήνει στο σώμα μας.
Εκεί, ο φόβος εκδηλώνεται σε τρία σημεία κλειδιά:
- Στον αυχένα
- Στο στήθος
- Στην κοιλιά
Βοηθάει να αρχίσουμε να τον αναγνωρίζουμε, αντί να του αντιστεκόμαστε και να «κλειδώνουμε».
Μπορείτε να κάνετε τις εξής ερωτήσεις στον εαυτό σας:
-Τι είναι αυτό που πραγματικά ζητάει την προσοχή μου;
-Τι είναι αυτό που με τίποτα δεν θα ήθελα να νιώσω;
Με αυτόν τον τρόπο, θα φωτίσετε και θα διασαφηνίσετε περισσότερο το πού έχει την τάση να εστιάζει η προσοχή σας. Χρειάζεται να εξερευνήσετε και να δώσετε όνομα σε αυτά που παρατηρείτε. Κάτι που μπορεί να σας βοηθήσει όταν αρχίζετε να γνωρίζεστε με τους φόβους σας, είναι το να θυμάστε να μένετε ανοιχτοί. Να επικοινωνείτε μαζί τους.
Σε άλλους ανθρώπους βοηθάει η γείωση. Αντί να εστιάζουν στην ευαλωτότητα, επικεντρώνονται στο μεγαλείο της ύπαρξής τους στη γη.
Σε άλλους πάλι, βοηθούν συγκεκριμένες τεχνικές αναπνευστικών ασκήσεων, με τις οποίες τον κατευνάζουν. Αισθάνονται πού είναι ο φόβος και αναπνέουν μαζί του.
Αυτοί είναι κάποιοι τρόποι για να επικοινωνήσουμε με τον φόβο από τον οποίο τακτικά τρέχουμε να ξεφύγουμε.
Η πτυχή της ευγένειας και της αγάπης
Πώς μπορούμε να αφυπνίσουμε τις ποιότητες της ευγένειας και της αγάπης ώστε να συμπεριλάβουνε μέσα τους τον φόβο;
Κλείστε τα μάτια και ελάτε σε επαφή με την αναπνοή σας. Πάρτε μερικές βαθιές αναπνοές, εισπνέοντας από την μύτη και εκπνέοντας από ανοιχτό στόμα, βγάζοντας ίσως κάποιον ήχο, απελευθερώνοντας όλη τη συσσωρευμένη ένταση από την περιοχή.
Επιστρέψτε στη φυσική ροή της αναπνοής σας, καθώς εισέρχεται και εξέρχεται από τα ρουθούνια σας, επιτρέποντας την να επανέλθει στον φυσιολογικό της ρυθμό και παρατηρήστε…
Όταν είστε έτοιμοι, εισπνεύστε και ελάτε σε επαφή με ένα κύμα στην περιοχή της καρδιάς.
Εκπνεύστε και το κύμα αυτό θα ανήκει στον ωκεανό.
Ο φόβος ανήκει σε έναν απέραντο αλλά στοργικό χώρο. Έναν χώρο καρδιάς. Με οδηγό την αγάπη που καλλιεργείτε, αυτό που κάνετε είναι να αγκαλιάζετε τον φόβο.
Η παρουσία της αγάπης και του μεγαλείου της, μας επιτρέπει σε αυτήν τη διαδικασία να εμπιστευτούμε τον ωκεανό.
Το κύμα, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο φόβος, θα ξανάρθει, αλλά εμπιστευόμαστε κάτι μεγαλύτερο από αυτό, τον ωκεανό που το συμπεριλαμβάνει.
ΑΡΑ:
Προκειμένου να κατευνάσουμε τον φόβο και τις αντιδράσεις που προκαλεί, χρειαζόμαστε τις δύο παρακάτω πτυχές:
Α) Αρχικά, να φέρουμε την επίγνωση στον φόβο και να αναγνωρίσουμε την ύπαρξή του και στη συνέχεια, να επικοινωνούμε με το σώμα μας ώστε να αντιλαμβανόμαστε τι του προκαλεί.
Β) Χρειαζόμαστε ευγένεια και να καλλιεργήσουμε ποιότητες όπως ευαισθησία, τρυφερότητα και στοργή, που θα υπερκαλύψουν και θα συμπεριλάβουν το αίσθημα του φόβου.
Όταν κατακτούμε αυτά τα δύο, υπάρχει μια μετατόπιση στον εξελικτικό μας εαυτό, προς την πληρότητα της ύπαρξής μας.
