Φέτος, η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας επικεντρώνεται στην κρίσιμη σύνδεση μεταξύ “Ψυχικής Υγείας, στην Εργασία”. Με το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού να εργάζεται, ο χώρος εργασίας επηρεάζει σημαντικά την ψυχική υγεία, προσφέροντας είτε υποστήριξη είτε θέτοντας κινδύνους για την ευημερία του ατόμου.
Το ασφαλές, υγιές και ευχάριστο εργασιακό περιβάλλον μπορεί να προστατεύσει την ψυχική υγεία, ενώ οι ανθυγιεινές συνθήκες -όπως η παρενόχληση, οι διακρίσεις ή οι υπερβολικές απαιτήσεις- μπορούν να συμβάλουν σε προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως αγχώδη διαταραχή. Καθώς οι χώροι εργασίας επηρεάζουν τόσο την προσωπική όσο και την επαγγελματική ποιότητα ζωής, απαιτείται επείγουσα δράση για την προστασία της ψυχικής υγείας σε αυτά τα περιβάλλοντα.
Οι κυβερνήσεις, οι εργοδότες και οι οργανώσεις των εργαζομένων πρέπει να συνεργαστούν και να δράσουν υπέρ της βελτίωσης της ψυχικής υγείας του ατόμου. Οι πρωτοβουλίες θα πρέπει να περιλαμβάνουν τη συμβολή των εργαζομένων, ιδιαίτερα εκείνων που έχουν βιωματική εμπειρία σε παρόμοιες καταστάσεις. Εφαρμόζοντας στρατηγικές βασισμένες σε αποδείξεις και επενδύοντας σε κατάλληλα προγράμματα υποστήριξης, μπορούμε να προωθήσουμε ένα μέλλον όπου οι εργαζόμενοι θα ευημερούν τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά.
Βασικά μηνύματα
1. Η ψυχική υγεία και η εργασία είναι αλληλένδετες:
Ένα θετικό εργασιακό περιβάλλον προάγει την ψυχική υγεία του εργαζομένου, παρέχοντας σκοπό, σταθερότητα και ικανοποίηση. Ωστόσο, οι κακές συνθήκες εργασίας -όπως οι πολλές ώρες εργασίας, οι υπερβολικές απαιτήσεις, οι χαμηλές αμοιβές ή η ανεπαρκής αυτονομία- μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την ευημερία, μειώνοντας τόσο την εργασιακή απόδοση όσο και την προσωπική ευτυχία.
2. Κίνδυνοι ψυχικής υγείας στον εργασιακό χώρο:
Οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με διάφορες προκλήσεις, όπως το άγχος, την έλλειψη ελέγχου, τις διακρίσεις και τις ανασφαλείς συνθήκες εργασίας. Χωρίς επαρκή υποστήριξη, τα άτομα σε θέσεις εργασίας υψηλού κινδύνου είναι πιο ευάλωτα σε ψυχοκοινωνικούς κινδύνους, που οδηγούν σε επαγγελματική εξουθένωση, άγχος και κατάθλιψη.
3. Επιπτώσεις στα άτομα και την κοινωνία:
Οι εργαζόμενοι με μη θεραπευμένες ψυχικές καταστάσεις, μπορεί να έχουν έλλειψη αυτοπεποίθησης, εργασιακή δυσαρέσκεια και δυσκολίες παραμονής στον εργασιακό τους χώρο. Αυτό επηρεάζει επίσης τους φροντιστές, τις οικογένειες και την ευρύτερη κοινωνία. Η κακή ψυχική υγεία στην εργασία συνδέεται με απουσίες, υψηλό κύκλο εργασιών και μειωμένη παραγωγικότητα, ενώ μόνο η κατάθλιψη και το άγχος προκαλούν την απώλεια περίπου 12 δισεκατομμυρίων εργάσιμων ημερών ετησίως.
4. Αντιμετώπιση του στίγματος και των διακρίσεων:
Το στίγμα παραμένει σημαντικό εμπόδιο για τα άτομα με ψυχικές παθήσεις, εμποδίζοντάς τα να αναζητήσουν βοήθεια ή να διατηρήσουν την εργασία τους. Η μείωση αυτής της αίσθησης ντροπής, πραγματοποιείται μέσω της εκπαίδευσης, των εκστρατειών ευαισθητοποίησης, όπως επίσης και πολιτικών ομαδοποίησης χωρίς αποκλεισμούς. Αυτές οι δράσεις συμβάλλουν στη δημιουργία ενός πιο υγιούς και περισσότερο δίκαιου εργασιακού χώρου.
5. Υποστήριξη των εργαζομένων για να ευδοκιμήσουν:
Οι εργοδότες διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην υποστήριξη των εργαζομένων με ψυχικές παθήσεις. Οι εύλογες προσαρμογές, όπως τα ευέλικτα ωράρια, τα συχνά διαλείμματα και η ανοιχτή επικοινωνία, βοηθούν τους εργαζόμενους να διαχειρίζονται τις ιδιαίτερες συνθήκες τους και να αποδίδουν αποτελεσματικά.
6. Εκπαίδευση διευθυντών για την προώθηση της ψυχικής υγείας:
Η εκπαίδευση των διευθυντών ώστε να αναγνωρίζουν τα θέματα ψυχικής υγείας και να ανταποκρίνονται με ενσυναίσθηση, είναι απαραίτητη για τη δημιουργία ενός υποστηρικτικού εργασιακού περιβάλλοντος. Οι καλά επιμορφωμένοι ηγέτες αποτελούν το κλειδί για την προώθηση της ψυχικής ευεξίας, την ενίσχυση της εργασιακής ικανοποίησης και τη βελτίωση της δυναμικής της ομάδας.
7. Συνεργασία μεταξύ κυβέρνησης και επιχειρήσεων:
Οι κυβερνήσεις, οι εργοδότες και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων οφείλουν να συνεργαστούν για τη δημιουργία πολιτικών που προλαμβάνουν τους κινδύνους για την ψυχική υγεία, προάγουν την ευημερία και δημιουργούν υποστηρικτικούς χώρους εργασίας όπου η ψυχική υγεία αποτελεί προτεραιότητα.
8. Ανάληψη προσωπικής δράσης για την ψυχική υγεία:
Ενώ οι κυβερνήσεις και οι εταιρείες φέρουν την πρωταρχική ευθύνη, τα άτομα μπορούν επίσης να λάβουν προληπτικά μέτρα για τη διαχείριση της ψυχικής τους υγείας. Η εκμάθηση τεχνικών διαχείρισης του άγχους, η συνεχής επίγνωση της ψυχικής τους κατάστασης και η αναζήτηση υποστήριξης όταν χρειάζεται, αποτελούν σημαντικά εργαλεία για τη διατήρηση της ευημερίας.
Τα εργασιακά περιβάλλοντα έχουν τη δύναμη να διαμορφώνουν καταστάσεις που προωθούν την ψυχική υγεία, ενώ η ευθύνη βαρύνει τους εργοδότες, τις κυβερνήσεις και τους εργαζόμενους, καθώς βασική προτεραιότητα θα έπρεπε να αποτελεί η ψυχική ευημερία.
Αυτή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, ας δεσμευτούμε να οικοδομήσουμε πιο υγιείς, πιο υποστηρικτικούς χώρους εργασίας, όπου όλοι έχουν την ευκαιρία να ευδοκιμήσουν.
